مقالات و یادداشت های یک دانشجو

سیاسی_اجتماعی_فرهنگی

مقالات و یادداشت های یک دانشجو

سیاسی_اجتماعی_فرهنگی

امنیت ملی بنگلادش: تهدیدها و چالش ها

سایت آفتاب، 18 شهریور 1389















بنگلادش به عنوان یک کشور تازه تأسیس در سال ۱۹۷۱، هنوز از یک دولت کارآمد و منسجم برخوردار نیست. اگرچه در سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ مباحثاتی به منظور ایجاد شورای امنیت ملی صورت گرفت، اما تاکنون شورای امنیت ملی شکل نگرفته است.


















ادامه مطلب ...

نگاهی به خط لوله تاپی (TAPI)

بار دیگر با خبر امضای قرارداد فروش انتقال گاز از ترکمنستان به پاکستان و هند از طریق افغانستان این سوال مطرح شد که سرنوشت خط لوله صلح چه می شود. این خط لوله علاوه بر انتقال گاز با هدف ایجاد ثبات و امنیت در منطقه و به ویژه میان هند و پاکستان طراحی شده و از این جهت هم خط لوله صلح نامیده می شود. اما دو نکته قابل توجه است. نکته اول آن که یکی از دلایل امتناع هند از اجرایی شدن این خط لوله، بی اعتمادی به پاکستان و احتمال قطع جریان گاز توسط این کشور بوده است. در حالی که همین مسئله در مورد خط لوله تاپی نیز وجود دارد. یعنی پاکستان باید بدون واسطه گاز را به هند انتقال  دهد و هند نیز مقصد نهایی دریافت گاز می باشد. اما قرارداد این خط لوله امضا شده است. دوم آن که با توجه به سخنان مقامات کشورهای درگیر در خط لوله تاپی به ویژه ترکمنستان و افغانستان، اجرایی شدن این پروژه موجب صلح، ثبات و اشتغال زایی در افغانستان می شود. با توجه این که دیدگاه عمومی بر این است که ایجاد امنیت و آرامش در افغانستان موضوعی به مراتب مهم تر و حیاتی تر از رفع اختلافات طولانی مدت میان هند و پاکستان است، لذا خط لوله تاپی بر خط لوله صلح اولویت داده می شود. ضمن آن که هدف نهفته در خط لوله صلح -یعنی ثبات منطقه آسیای جنوبی- در خط لوله تاپی نیز هست. 

قابل ذکر است علاوه بر این موارد خط لوله تاپی برای هند از مزیتی افزون بر خط لوله صلح برخوردار است و آن این است که در مورد پروژه پیشنهادی ایران، به دلیل مخالفت های امریکا، هند از حمایت های مالی برخوردار نیست و بنابراین هزینه های این پروژه برای هند سنگین خواهد بود.

ایران مدتی پیش برای فروش گاز با پاکستان به توافق رسید و البته راه را برای پیوستن هند به این توافق باز گذاشت. با این وجود گاز سرمایه گرانبهایی است که تقاضاکنندگان خود را هیچ گاه از دست نخواهد داد.

منبع: وبلاگ گروه مطالعات آسیای جنوبی

نویسنده: مائده کریمی قهرودی